تبادل
لینک هوشمند
برنامه تعلیم‌وتربیت ایران باستان
برنامه تعلیم‌وتربیت در ایران باستان شامل سه قسمت عمده بوده است:
نخست پرورش دینی و اخلاقی
دوم: تربیت‌بدنی
سوم: تعلیم خواندن و نوشتن و حساب برای طبقات خاص
برنامه و روش آموختن در ایران باستان بدین‌گونه بود که در تربیت نظری قسمت عمده وقت صرف آموختن دین می‌شده است.
چنانچه در پندنامه بزرگمهر که به نام گنج شایگان ترجمه شده توصیف شده است هرکس باید ثلث شبانه‌روز را صرف تربیت مذهبی کند و از پارسایان در این خصوص پرسش‌های معقول کند.
برای زمان تحصیل و طول مدت آموزش در ایران باستان می‌توان سه مرحله متفاوت قائل شد که به نسبت رشد قوای جسمی و دماغی
و نیز با توجه به روحیات و خصایص ملی و اهداف و نیازهای اجتماعی متغیر بوده است:
الف: آموزش خانوادگی
ب: آموزش عمومی
ج: آموزش‌های اختصاصی
طفل تا هفت سالگی در دامان مادر پرورش می‌یافت و از آن به بعد به معلم سپرده می‌شد
و تا پانزده سالگی به تحصیل می‌پرداخت.
سن 15 سن بلوغ بوده و هر زردشتی موظف بود از آنبه بعد تکالیف مذهبی را انجام دهد.
تربیت جسمی و اخلاقی
از جمله مهم‌ترین محتوای مطالب درسی ایران باستان بوده است
و مسلماً دروسی را با توجه به همین محتوا در نظر می‌‌گرفتند.
یک قسمت از دروس که عبارت از چه و چون و چند یعنی به زبان مصطلح امروز
علم‌الاشیا و حساب توأم با مشاهده و عمل بوده است.
قسمت مهم دیگر در تربیت اطفال
تربیت بدنی و ورزش و به‌کار بردن تیر و کمانو شکار و راهپیمایی‌ها بوده و در هوای آزاد و صحراهای وسیع انجام می‌گرفته
و آن نیز در حین اینکه جدی و عین زندگانی بود، مفرح نیز بوده است.
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها: تعلیم و تربیت ایران باستان
.: Weblog Themes By Pichak :.
